Origjina
* Sipas origjinës së Krishterë, në shekullin VIII, Shën Bonifaci, sipas traditës, preu një lis të shenjtë për paganët dhe në vend të tij mbolli një bredh, që simbolizonte jetën e përjetshme të Krishtit, duke e quajtur atë “Pema e Fëmijës Jezus“.
* Gjithashtu, në shekullin XVI, në Gjermani, tradita moderne e pemës së Krishtlindjes të zbukuruar me qirinj dhe objekte zbukuruese i atribuohet protestantëve gjermanë, veçanërisht Martin Luterit, i cili thuhet se ka zbukuruar një pemë me drita për të simbolizuar yjet në qiellin mbi Betlehem.
* Në shekujt XVII dhe XVIII, pema e Krishtlindjeve u bë e njohur në Evropë.
* Në shekullin e XIX, në Angli, Mbretëresha Viktoria dhe Princi Albert (me origjinë gjermane) përhapën traditën në Britaninë e Madhe, duke e bërë atë një modë mes aristokracisë dhe më pas mes njerëzve.
* Në Shtetet e Bashkuara, ishin emigrantët gjermanë që sollën zakonin në Amerikë, ku pema u bë një simbol universal i Krishtlindjeve.
Legjenda
•Dritat – Sipas një legjende mesjetare, një fëmijë pa yjet që shkëlqenin nëpër degët e një peme dhe u magjeps prej tyre, duke krijuar zakonin e dekorimit të pemës me drita.
•Dhuratat nën pemë – Simbolizojnë dhuratat që i sollën Tre Dijetarët Foshnjës Jezus.
•Nata e Vitit të Ri dhe pema e Krishtlindjes – Në shumë kultura, pema e Krishtlindjes mbetet e zbukuruar deri në Epifaninë (6 janar) apo edhe deri në natën e Vitit të Ri. Konsiderohet si simbol i prosperitetit dhe fatit të mirë për vitin e ri, ndërsa heqja e pemës para kësaj date shihet si shenjë e fatit të keq në disa tradita.